Tubbe Huis Ikoo vzw: “Wat zou je nog gelukkiger maken?”

We gingen in gesprek met Sophie Keymeulen –  ons volgende Tubbe Community lid die de “eerste believer” believer was bij Ikoo.

Wat biedt Ikoo?
Sophie: “We zitten in het centrum van Dendermonde met twee erkende groepen assistentiewoningen voor 65-Plussers. De mensen die bij ons wonen zijn nog voldoende zelfredzaam. Bijna iedereen wil graag zo lang mogelijk in zijn of haar eigen vertrouwde huis blijven wonen. De assitentiewoningen bij ons liggen in het centrum maar dicht bij het groen aan de Schelde. Veel mogelijkheden dus zo dicht in het bruisende centrum.”

Waarom Tubbe?
“De oproep van de Koning Boudewijnstichting maakte ons heel nieuwsgierig omdat we als vertrekpunt hebben. “Zo lang mogelijk in het vertrouwde huis wonen – dat sluit perfect aan bij Tubbe,” vertrekt Sophie:  “Wat we er zo leuk aan vonden is dat er veel initiatief bij de bewoners zelf kan liggen. Als woonsassitente mogen ze mij alles vragen. Maar het is superleuk te zien dat mensen ook echt samen dingen doen.

Deze ochtend zag ik twee dames samen met de wagen vertrekken. Achteraf bleek dat Maria rugproblemen had en de buurvrouw haar bij de dokter bracht. Dat vind ik mooi!”. “We creëren mee dank zij Tubbe een microklimaat waarin we kunnen rekening houden met mensen hun gevoelens en noden. Ook al is dat soms moeilijker. Sommige mensen willen veel samenzitten andere minder. De ene wil groepsactiveiten iemand anders net minder. Maar daar is net de essentie van Tubbe. We willen een sfeer van wonen en werken waar het aangenaam is zonder dat er druk of verplichting is – iedereen moet kunnen zijn zoals hij of zij is. We zorgen voor de omkadering maar wel met ruimte voor wat onze bewoners willen.

Wat maakt je hier gelukkig?
We startten in volle Corona, wat niet eenvoudig met enkel online meetings. Maar de KBS coach gaf ons dan tips hoe wel toch konden starten.
We gingen bij iedereen langs met twee hoofdvragen: “Wat maakt je hier gelukkig” en “wat zou je nog gelukkiger maken?”. En natuurlijk ook de bijvraag: als we starten met Tubbe: wil je in de werkgroep komen?”.
“De bevraging was heel leerrijk voor ons. De werkgroepen zelf lagen iets moeilijker.” Zegt Sophie. “Veel van onze bewoners hebben een rijkgevuld verenigingsleven achter de rug met vaak heel wat verantwoordelijkheden. De term “werkgroep” schrikt dan soms af. Ze willen niet teveel verplichtingen en welverdiende rust. Maar tegelijk zie ik dan dat het bloed soms kruipt waar het niet gaan kan. Ik sta soms versteld van wat ze allemaal organiseren aan bijeenkomsten en uitstappen. Dat proberen we wel wat in balans te houden. Dat mensen zich niet overdoen. De trekkers omkaderen en waarderen is wel belangrijk, hen soms helpen communiceren.”

Van bevraging naar BBQ….
“Toch wel;” antwoordt Sophie: “uit de bevraging kwam naar voor dat de communicatie beter kon.” “We hebben twee gebouwen, daartussen kon het beter en mensen moesten mekaar toch beter leren kennen.” “Na de bevraging kwamen er een aantal initiatieven die daaraan tegemoet kwamen. De ideeën kwamen vanuit de bewoners. We proberen zoveel mogelijk te faciliteren, op vraag van de bewoners bekeken we de parking en richtten we een ruimte in waar ze tussen de twee gebouwen kunnen samenzitten. Er zijn plooitafels en een BBQ ter beschikking zodat ze gelijk wanneer iets kunnen doen.”
In ons ene gebouw werd ook door de bewoners een zonneterras onder handen genomen. Prachtig is het nu om daar te zitten tussen de bloemetjes.
Maar niets moet. Het maakt mensen gelukkig als ze zelf dingen in handen kunnen houden. Op mooie en moeilijke momenten. Pierre nam al vaak het initiatief en is een van onze trekkers.

Het startte met één verjaardagskaart…

We laten dan ook graag Pierre Hofman zelf aan het woord:  “Ik was een van de eerste bewoners hier. Om de mensen beter te leren kennen ben ik gewoon bij iedereen langsgeweest om hun verjaardagen te vragen. Sindsdien schrijf ik voor iedereen een hele persoonlijke kaart. Die laat ik door iemand anders bezorgen. Zo zijn we al met meer en praten we weer wat meer.
Toen mijn vrouw is overleden zijn we gestart -samen met Agnes en Maria- om een rouwbundeltje en bezinningsmoment in elkaar te steken. We verloren enkele van onze vrienden-bewoners de afgelopen periode en we zijn dat blijven aanbieden. Heel eenvoudig, een stil bezinningsmoment met een roos en een tas koffie. We nodigen iedereen uit maar niets is verplicht qua organisatie.
We organiseren met een drietal trekkers heel veel dingen eigenlijk. Binnenkort de Ros Beiaardommegang als uitstap en we doen ook een BBQ. Enkel voor bewoners – zo leren we elkaar beter kennen.

Het startte met één verjaardagskaart maar intussen doen we veel samen. Alles gebeurt eigenlijk spontaan met een idee. We vatten de koe bij de horens en we zijn vertrokken. De trekkers en iedereen doet enthousiast mee. En dat wordt geapprecieerd door de groep. Morgen is er trouwens een verjaardagsfeest voor Maria met smoutebollen!”.

Liliane en buren toveren saai terras om tot bloemenparadijs.

Lilliane ontfermde zich met de buren over het zonneterras van het andere gebouw: “We vonden het een saai terras toen we in september toekwamen. Met de naaste buren hebben we allemaal wat bloemetjes gekocht en samen geplant. Sophie zorgde voor een paraplu want anders is het veel te warm in de zon. Maar het is zeer leuk zitten nu en we komenalle dagen samen. Ieder brengt om beurt koekjes mee en intussen zitten we met steeds meer bewoners. Ik woon hier héél graag; wat wil je: elke dag koffie met de buren in ons bloemenparadijs.”

Na het overlijden van zijn vrouw Hilda schreef Pierre samen met Agnes en Maria een bezinnigsbundel zoals u kon lezen. De bundel was al voor anderen die afscheid moesten nemen van een geliefde een inspiratie. We zijn Pierre dan ook dankbaar dat hij de bundel wil delen ter nagedachtenis van Hilda.