Terug naar overzicht

Tubbe Ambassadeur Soetkin Kesteloot en De Dankjewel- rubriek

Deze keer leggen we ons oor te luisteren bij  Tubbe Ambassadeur Soetkin Kesteloot en BEN Woonzorgnetwerk. Een fusie tussen Woonzorgnetwerk Vincenthove uit Roeselare en Open kring vzw uit Ardooie. Ben staat voor eigenheid, hun belangrijkste kernwaarde. BEN staat voor zijn wie je echt bent.

BEN is al langer bezig met mensgerichte zorg wat onder andere bewezen wordt door het behalen van het gouden label voor mensgerichte zorg van Planetree. Niemand beter dan Tubbe Ambassadeur Soetkin Kesteloot om het Tubbe-traject te belichten: “We hadden al een warme visie en in 2020  zetten we verdere stappen rond mensgerichte zorg.  Daarbij vormen de stem van de bewoner, zijn familie en de medewerker het uitgangspunt. Uiteraard geïnspireerd door uitgangspunten van het Tubbe-model waarbij de participatie van bewoners en medewerkers als vanzelfsprekend gezien wordt.

Door Corona werd alles een stuk moeilijker en werden we gedwongen de focus naar hygiëne te verschuiven. We zijn dan ook zeer blij dat we echt terug vol kunnen inzetten op de kwaliteit van het wonen en zich thuis voelen. Tubbe is daarin een perfecte visie.Vol enthousiasme vertelt Soetkin verder: “Wat kunnen mensen nog zelf, wat willen ze zelf doen? Het gaat vaak om kleine dingen, kleine zaken in het leven. Het is niet altijd groot of complex maar het gaat meer over een manier van kijken. Als bewoners nog iets kunnen betekenen voor anderen, zullen ze zich nuttiger voelen. Mensen mogen zichzelf zijn in BEN woonzorgnetwerk,  dat is wat ze gelukkig maakt.”

We hebben in de “Gazette” ons twee maandelijks krantje een “Dank je wel” rubriek geintroduceerd waarbij we kleine voorbeelden van bewoners die iets betekenen voor een ander in de verf zetten – Agnes die de tafel dekt, EH. Robert die de communie uitdeelt, we moeten dankbaar zijn voor wat ze doen en dat ook tonen.

Tips & Trics Na een warme kennismaking met Tubbe?

Soetkin zet veel in op participatie met bewoners, familie en medewerkers.

“Daarbij komt eigenlijk telkens dezelfde vraag terug op tafel: “waarover willen jullie het hebben?” We werken met kleinschalige groepen omdat we zien dat dat beter werkt” stelt ze vast. Wat ons typeert is dat we van de drie groepen de meningen proberen te integreren.

We vragen op een familie avond wat intrigeert jullie over dit thema, hetzelfde doen we in ons bewonersparlement en vragen we ook aan de medewerkers tijdens de dienst-teams.

We experimenteren momenteel met groepen van een viertal bewoners en bevragen we bewoners individueel. Per wooneenheid vragen we de familie samen op een familieavond waar de mening over een specifiek onderwerp wordt bevraagd.

Wat met onze complexere zorgprofielen?

“Het oorspronkelijke Tubbe “verhaal” heeft een ander type bewoner. Onze bewoners hebben vaak een complexer zorgprofiel -personen met dementie of fysieke die veel zorg nodig hebben.  Toch is er heel veel mogelijk als de visie wordt gevolgd. Net doordat het vaak in kleinere zaken kan zitten”. Bij personen met dementie gaan we het op een heel concrete en visuele manier aanpakken. Zodat het voor hen toch haalbaar is een eigen mening te kunnen geven. Op de leefgroep hebben wij bijvoorbeeld een aantal helpende handen. Vele handen maken licht werk, maar dat niet alleen…Onze bewoners met dementie krijgen op deze manier nl. het gevoel en de bevestiging dat ze zich nog kunnen nuttig maken. Heel wat kleine -vaak huishoudelijke- activiteiten geven structuur aan hun dag en bieden bovendien ook afleiding. Regelmatig bezig zijn houdt nl. de hersenen actief en het lichaam gezond.

Zo helpen onze bewoners vaak met afstoffen, de was ophangen of de poetsdoekjes plooien, afhankelijk van wat ze kunnen en willen doen, op maat van de bewoner. Kleine zaken die een groot verschil maken, zodat hun leven zin en kleur kan behouden.

Wat springt er het meeste uit “Tubbe”

Lang moet Soetkin niet nadenken: “Mensen willen zich nuttig voelen en dat is belangrijk in het achterhoofd te houden. Het gaat over mensen die hun leven willen verderzetten. Vaak gaat het over dingen die ze heel hun leven deden. Een journalist die nog schrijft voor de huiskrant, een tuinier die helpt in de tuin, ….. Het laat onze bewoners zelfwaarde hebben of geeft ze hen terug. Dat is iets wat niet in geld kan worden uitgedrukt. Soms hoor ik dat de perceptie ontstaan dat het omwille van kostenbesparingen is – heel jammer want dat is het net níet. Soetkin geeft de raad mee kader blijft nodig om het duurzaam te implementeren. Zorg voor de regelmatige participatiemomenten, omkader ze, betrek mensen op een warme en goede manier.”

Onze ambassadrice vertelt verder: “eens je enkele believers hebt gaat de bal snel aan het rollen. Het werkt inspirerend om mensen samen te zien werken aan wat ze graag willen doen. Ondersteun en benoem dat positief en je ziet al snel mooie resultaten. Het kan in kleine stapjes dus benoem ook die successen.

Wat met het eigen netwerk?

Soetkin houdt ook hier dezelfde lijn aan: “Het uitwisselen met collega’s is altijd verrijkend”.  Het is goed dat we verhalen delen, dat we kunnen horen wat waar is gelukt. Altijd met in het achterhoofd dat elke organisatie anders is: inspiratie werkt!”

Contact:

Tubbe Ambassadeur Soetkin Kesteloot

Soetkin.kesteloot@benwzn.be

 

 

 

De Dankjewel- rubriek

Wekelijks nemen ze bij BZN  in de interne communicatie  even de tijd om bewoners in de kijker te zetten die zich engageren voor het wonen en leven op de dienst: de dankjewel- rubriek

mevrouw Agnes Callens en E.H. Robert van wooneenheid 3.

Elke middag rond 13u20 horen we het herkenbare geluid van voetstappen in de gang. Agnes is op weg naar de living om te helpen met het zetten van de kopjes. Met veel plezier helpt ze met het dekken van de tafel, het vullen van de melk kannetjes tot het serveren van de koffie aan haar medebewoners. Dank je wel Agnes voor alles wat je doet in de living.

mevrouw Agnes Callens en E.H. Robert van wooneenheid 3.

Wanneer er op wooneenheid 3 een pastorale activiteit gepland is, kunnen we steeds rekenen op de hulp van E.H. Robert. Van 1978 tot 2009 was E.H. Robert aalmoezenier in het Stedelijk Ziekenhuis in Roeselare. Daar luisterde hij naar de mensen, verzorgde de ziekenzalving en deelde hij ook elke dag de communie uit aan zij die dat wensten. Met dezelfde passie als vroeger deelt hij nu hier de communie uit aan de bewoners van wooneenheid 3 en helpt hij mee de liturgie op onze wooneenheid te verzorgen.

Zelf vinden jullie het maar normaal dat jullie dat allemaal doen, maar voor ons is het een grote meerwaarde.

Dankwoordje Dhr Paul Nollet

Toen Paul bij ons kwam wonen, werd het onmiddellijk duidelijk: dit is een helper eerste klasse! Bij alles wat we ondernamen, stelde hij voor om ons te helpen: de koffietafel klaarzetten, bewoners ophalen,… niks is hem te veel! Bedankt Paul!

Dankwoordje Mevr Georgette Seys

Wat maakt een eenvoudige koffietafel toch een beetje feestelijk? Een mooi geplooide servet! En wie zorgt er dagelijks voor? Georgette! Ze glundert bij een eenvoudige dank je wel en wij zijn echt tevreden dat zij dit voor ons doet…

 

Dankwoordje Padre Raf Dely

Padre woont nog niet zo lang op wooneenheid 2, maar we zouden hem nu al niet meer kunnen missen: de dagelijkse bezoekjes aan alle bewoners, de wekelijkse eucharistieviering op woensdag in de living, het luisterend oor, een bemoedigend woord,…dank je wel Padre om wie je bent en wat je doet!

 

Ontdek meer verhalen

Tubbe Huis Wzc Aymonshof schittert in film ‘ Human forever’. 

20 februari ging de film ‘Human forever’ van Teun Toebes en Jonathan De Jong in première in de Koning Elisabethzaal. Een film over hoe we omgaan met mensen met dementie.